Zdjęcie wydarzenia Szeol | שאול

Szeol | שאול

„Szeol” to seans teatralny, a równocześnie na wskroś współczesna lamentacja dla umarłych i nieumarłych, urodzonych i nieurodzonych.

„Szeol” to seans teatralny, a równocześnie na wskroś współczesna lamentacja dla umarłych i nieumarłych, urodzonych i nieurodzonych. To zstępowanie po cienkiej linii oddechu, głosu, dźwięku na samo dno ciszy, która jak mityczny Szeol zakrywa, zamyka, stając się zasłoną, przez którą nie może przebić się żadne uczucie, żaden obraz. Jedyną siłą, która może uratować zstępujących do Szeolu, jest Miłość. Zstępowaniu towarzyszy muzyka, a raczej jej niezwykła gęstość – jakby nasze ciała były „tylko” dźwiękiem czy też instrumentem i zarazem ścieżką w głąb, bez dna.
 
„Szeol” to opowieść o pragnieniu i gotowości do życia pełnego i rozwibrowanego jak oddychanie ogniem.
 
Projekt „Szeol” powstał z inspiracji i fascynacji III symfonią zwaną „Symfonią pieśni żałosnych” Henryka Góreckiego. Rozbrzmiewa w nim też „Kwartet na koniec czasu” Oliviera Messiaena oraz „Miserrere” Gregorgia Allegriego. Nad wszystkim jednak góruje głos trąbki – kreśląc i przecinając zenit i nadir dźwięku, aby:
 
Snuć miłość, jak jedwabnik nić wnętrzem swym snuje,
Lać ją z serca, jak źródło wodę z wnętrza leje,
Rozkładać ją jak złotą blachę, gdy się kuje
Z ziarna złotego, puszczać ją w głąb, jak nurtuje
Źródło pod ziemią. – W górę wiać nią, jak wiatr wieje,
Po ziemi ją rozsypać, jak się zboże sieje.
Ludziom piastować, jako matka swych piastuje.
 
Stąd będzie naprzód moc twa, jak moc przyrodzenia,
A potem będzie moc twa, jako moc żywiołów,
A potem będzie moc twa, jako moc krzewienia,
Potem jak ludzi, potem jako moc aniołów,
A w końcu będzie jako moc Stwórcy stworzenia.
Adam Mickiewicz, „Snuć miłość”
 
Monika Wachowicz – absolwentka filozofii na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach oraz Wydziału Aktorskiego Lart Studio w Krakowie. Od 2004 współpracuje z Teatrem A Part w Katowicach, którego dyrektorem i reżyserem jest Marcin Herich. W teatrze pełni również funkcję wiceprezeski. Od 2007 bierze udział w produkcji i organizacji Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Sztuk Performatywnych A Part w Katowicach oraz prowadzi Studio Aktorskie A Part przy Teatrze. Od 2016 prowadzi Studio Ciała i Emocji. Od 2019 jest prezeską Fundacji SZTUKA DLA ŻYCIA im. Marty Paradeckiej. Jest stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Marszałka Województwa Śląskiego w dziedzinie kultury (2011, 2014, 2020).
 
W latach 1998–2002 związana z będzińskim Teatrem Treści Przenośnych, w 2004 występowała w spektaklach katowickiego Teatru Cogitatur. W ramach działalności w Teatrze A Part współpracowała jako aktorka także z Gliwickim Teatrem Muzycznym i Teatrem Lalek Banialuka w Bielsku-Białej (przedstawienie „Tsunami”), teatrem Cantabile 2 w Vordingborg w Danii i Theaterlabor Bielefeld z Niemiec (spektakle „Labirynt Wenus”, „Haiku”, „Kunstlerspiele” oraz „W dżungli historii. Variete”), Teatrem Amareya (spektakl „Cztery”) oraz z Theaterlabor Bielefeld z Niemiec i Leith Theatre w Edynburgu w Szkocji (spektakl „The Last Days of Mankind – Ostatnie dni ludzkości”).
 
W 2009 założyła wraz z Karoliną Pietrzykowską z Krakowa i Ewą Balzer z Berlina Kobiecą Grupę Teatralną KoME. W ramach tej współpracy podczas kilkumiesięcznej rezydencji w teatrze Cantabile 2 w Danii powstał międzynarodowy projekt „DNA”, który uzyskał wsparcie finansowe z Ministerstwa Kultury Danii (program „DIVA – W kierunku doświadczenia teatru międzykulturowego i autobiograficznego”).
 
W 2010 uzyskała dyplom dla aktora dramatu wydany przez Związek Artystów Scen Polskich w Warszawie. Ukończyła Kurs Pedagogiczny dla Instruktorów ARA organizowany przez Instytut Myśli Polskiej im. Wojciecha Korfantego w Katowicach.
 
Była koordynatorką międzynarodowego projektu „Ostatnie Dni Ludzkości” w Katowicach podczas Międzynarodowego Festiwalu Sztuk Performatywnych A Part – Local Project Manager (2019).
 
W 2015 zrealizowała wspólnie z siostrą Małgorzatą Wachowicz wieczór poetycki i instalację „Ciało”. W 2016 jako autorka scenariusza, choreografii, kostiumu oraz reżyserka zaprezentowała swój projekt solowy „V”.
 
W 2017 Joanna Nowicka, zawodowa fotografka tworząca reportaże, fotografie portretowe i fotografie architektury, zaprosiła ją do współpracy. Powstała wystawa „Cząstki”, a inspiracją do poszczególnych ujęć były m.in. spektakle Teatru A Part, w których gra i je współtworzy. Miejscem prezentacji była Galeria Teatru Korez w Katowicach.
 
W 2019 przygotowała wspólnie z Artim Grabowskim projekt solowy „W zawieszeniu”.
 
W 2020 ukończyła kurs „Ewolucja w kulturze. Emocje: Ujęcie Interdyscyplinarne” na Wydziale Antropologii w Copernicus College w Krakowie oraz kurs „Historia sztuki w praktyce” organizowany przez Galerię Sztuki Współczesnej w Opolu.
 
Latem 2020 współpracowała z Teatrem Biuro Podróży przy spektaklu „Carmen Funebre” w reżyserii Pawła Szkotaka, występowała podczas rumuńskiego tournée w ramach Festiwalu KaravanAct w Kluż-Napoce i Satu Mare oraz na Festiwalu Kontrapunkt w Szczecinie. Podróż ta nadal jest kontynuowana.
 
„Zawsze interesowało mnie w teatrze to, czego nie można wypowiedzieć słowami, a można opowiedzieć ciałem, energią i precyzją. Moje dwa światy: teatr i filozofia łączą poznawanie rzeczywistości i samej siebie, swojej natury i organizmu. Te światy stają się dla mnie niekończącą podróżą do wnętrza umysłu i jego granic, na drodze poszukiwań prawdy i kształtowania siebie, gdzie na dalszym etapie granica zaciera się i wtedy już tylko JESTEM”.
  • Gatunek seans teatralny
  • Reżyseria Jarosław Fret
  • Scenariusz Monika Wachowicz i Jarosław Fret
  • Projekt Monika Wachowicz
  • music Marcin „Cozer” Markiewicz
  • Obsada Monika Wachowicz
  • productionCountry Polska
  • productionYear 2021
  • Tytuł oryg. Szeol | שאול
  • Premiera 3 grudnia 2021
    Instytut Grotowskiego (Wrocław)
  • Czas trwania 75
  • Kostiumy Monika Wachowicz

Galeria

Powiązane wydarzenia