Zbrodnia i kara z powodu zbrodni Rosjan, których nie potrafimy zrozumieć
Wykorzystano fragment prozy Fiodora Dostojewskiego. Scenariusz na podstawie materiałów dokumentujących rosyjskie zbrodnie wojenne.
Wykorzystano fragment prozy Fiodora Dostojewskiego. Scenariusz na podstawie materiałów dokumentujących rosyjskie zbrodnie wojenne zgromadzonych przez kolektywy dziennikarzy „Slidstvo” i próbie kolektywnych poszukiwań odpowiedzi na pytanie, co właściwie czujemy i chcielibyśmy powiedzieć, widząc wojnę̨.
„Wyszarpnął siekierę̨, chwycił ją oburącz, uniósł ją do góry i prawie nieświadom tego, co robi, zupełnie nie wkładając siły w cios, jakby machinalnie, uderzył obuchem w głowę staruchy” – tak Fiodor Dostojewski opisał być może najsłynniejszą zbrodnię w dziejach literatury. Czy potrzebujemy więcej, żeby zrozumieć czyn Raskolnikowa?
Czym jest zbrodnia, jakie ma konsekwencje i skąd się bierze? A gdyby tym razem skupić się na ofiarach? I zamiast literatury i fikcji wybrać prawdziwe zbrodnie? Każdego dnia popełniane kilkaset kilometrów od nas, w Ukrainie. Spojrzeć na docierające do nas obrazy wojny bez wygodnej postawy współczucia sprawiającej, że nie czujemy się wspólnikami morderców.
Od ponad roku na ulicach naszych miast spotykamy bliskich ich ofiar. I co właściwie pozostanie nam, jeśli zdamy sobie sprawę, że sprawiedliwości i tym razem nie będzie? Kogo więc i jak chcemy ukarać, żeby choć trochę zaspokoić swoje dobre samopoczucie? Skoro wiemy, że nie ukarzemy nikogo z tych, których naprawdę chcielibyśmy ukarać.
A może właśnie nie karać, a po prostu postarać się, żeby to wszystko wreszcie się skończyło. Ile razy jeszcze można bez poczucia zażenowania patrzeć na tych, którzy po raz kolejny wyjdą na ulicę i staną z transparentami „Nigdy więcej!”? W spektaklu realizowanym we Wrocławiu Jakub Skrzywanek wraz ze stałymi współpracownikami i współpracowniczkami rozwija idee rekonstrukcji teatralnej, poprzez którą starają się odpowiedzieć na najważniejsze dziś pytania. Jak wiele musimy zobaczyć? Jakiego rodzaju bodźce otrzymać? Co się musi stać, żebyśmy my jako społeczność międzynarodowa, przestali akceptować bezkarność sprawców tych zbrodni?
Twórcy:
Reżyseria, koncepcja inscenizacyjna i scenariusz uzupełniony o improwizacje aktorskie: Jakub Skrzywanek Współpraca inscenizacyjna i reżyseria światła: Aleksandr Prowaliński Współpraca inscenizacyjna i kostiumy: Paula Grocholska Choreografia: Agnieszka Kryst Muzyka: Karol Nepelski Wideo: Przemek Chojnacki Asystentka reżysera: Dagmara Antoniszyn Konsultacje w dziedzinie prawa: prof. Monika Płatek Obsada: Artur Borkowski, Izabela Cześniewicz, Eloy Moreno Gallego, Paulina Jóźwin, Igor Kujawski, Agnieszka Kwietniewska, Dariusz Maj, Michał Mrozek, Michał Opaliński, Janka Woźnicka Plakat i zdjęcia: Natalia Kabanow Promocja i marketing: Mariusz Turchan Internet: Piotr Sarama Producentka wykonawcza: Renata Majewska Kurator projektu: Piotr Rudzki Koprodukcja: Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Wrocławski Teatr Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego, Teatr Polski w Podziemiu Wrocław (Fundacja Teatr Polski – TP dla Sztuki)
Prapremiera: 16 czerwca | godz. 19:00
Spektakle: 17, 18 czerwca | godz. 19:00 Centrum Sztuk Performatywnych Piekarnia we Wrocławiu Spektakl rekomendowany Widzów 16+
Uwaga! W spektaklu wykorzystywane są światła stroboskopowe. Na scenie palone są papierosy.
Szczegóły wydarzenia:
teatrpolskiwpodziemiu.pl
