Osiedle WuWA
Eksperymentalne osiedla powstały m.in. w Pradze, Stuttgarcie, Brnie i Zurychu, ale to wrocławska WUWA uważana z najciekawszych modernistycznych osiedli.
Osiedle WUWA (Wohnung und Werkraum - Mieszkanie i Miejsce Pracy) to efekt wystawy zorganizowanej w 1929 roku w dzielnicy Dąbie przez śląski oddział związku zrzeszającego architektów, artystów, rzemieślników i przemysłowców.
Jej celem było przedstawienie nowego, taniego budownictwa, na które składały się małe i średnie mieszkania. Wzorcowe osiedle powstało między dzisiejszymi ulicami: Wróblewskiego, Tramwajową, Dembowskiego, Zielonego Dębu i Mikołaja Kopernika. Sfinansowało je wrocławskie Towarzystwo Budowy Osiedli.
Do realizacji zaproszono 11 śląskich architektów, wzięli w niej udział m.in. Paul Heim, Albert Kempter, Theodor Effenberger, Ludwig Moshamer, Heinrich Lauterbach, Paul Häusler, Moritz Hadda, Emil Lange, Gustav Wolf oraz Hans Scharoun i Adolf Rading.
Na wystawie pokazano 32 budynki mieszkalnych: modelowe domy jednorodzinne wolnostojące, bliźniacze i szeregowe, różne formy budynku wielorodzinnego, ponadto, rozebrane po wystawie, przykładowe biura i gospodarstwo rolne.
Szczególnie interesującym obiektem jest dom dla samotnych i młodych małżeństw zaprojektowane przez Scharouna. Wyposażenie wnętrz domów i mieszkań także zostało specjalnie zaprojektowane.
Pamiętano o terenach rekreacyjnych, a nawet zbudowano modelowe przedszkole (dzisiaj to siedziba Stowarzyszenia Architektów Polskich).
Inne eksperymentalne osiedla powstały m.in. w Pradze, Stuttgarcie, Brnie i Zurychu, ale to wrocławska WUWA uważana jest za jedno z najciekawszych modernistycznych osiedli.
