„Biforek żałobny”, reż. Magdalena Drab

Trzy siostry, w tym jedna martwa, chcą odprawić rytuał pustych nocy na strzeżonym osiedlu. Muzyczny spektakl o śmierci, żałobie i wspólnym przeżywaniu straty.

To proste. Przechodzisz przez drzwi. Potem mijasz punkt pielęgniarski i dalej prosto, aż do wind. Koniecznie tych po prawej. Nie po lewej. Pamiętaj. Na parterze przechodzisz przez hall pełen ludzi w szlafrokach i w kapciach. Jeśli ktoś zacznie cię gonić… przyśpiesz. Gdy będziesz za automatycznymi drzwiami – strzała! Jeśli ktoś zapyta cię o czarny worek, który niesiesz, zmień temat. Jeśli będą ci się przyglądać, odpowiedz tym samym. Potem jeszcze kilkanaście razy staniesz na światłach, ustąpisz pierwszeństwa, przeprosisz, ominiesz szlabany, zakazy, nakazy, zamki antywłamaniowe, kłódki, monitoringi – ale dasz radę. Jesteś chłostką! Masz prawo do bólu, do płaczu! Bo nie możesz ukrywać, że jej nie ma, ani udawać, że jej nigdy nie było!

„Biforek żałobny” to historia trzech sióstr – w tym jednej martwej – które w samym środku miasta, na strzeżonym osiedlu, chcą urządzić rytuał pustych nocy. Ten muzyczny spektakl, utkany z dźwięków ludowych pieśni żałobnych, operuje groteską, by postawić widza przed pytaniami:

Czy jest w naszym świecie miejsce na śmierć? Czy społeczeństwo, które reguluje, kontroluje i sterylizuje każdy aspekt rzeczywistości, potrafi pozwolić sobie na publiczne przeżywanie straty i wspólny płacz?

Ostrzeżenie: wulgaryzmy, stroboskop, dym
Sztuka rekomendowana dla widzów 16+

Realizatorzy / Realizatorki