English 
Aula Leopoldina to prawdziwa perła Uniwersytetu Wrocławskiego – miejsce wyjątkowe nie tylko ze względu na swoje barokowe piękno, ale także na rolę, jaką pełni w życiu uczelni. To właśnie tutaj odbywają się najważniejsze uroczystości akademickie, pełne podniosłej atmosfery i tradycji.
Powstała w latach 1728–1732 jako część większego zespołu budynków uniwersyteckich. Nazwa auli upamiętnia cesarza Leopolda I, który w 1702 roku założył Uniwersytet we Wrocławiu. Projekt wnętrza stworzył Christophorus Tausch, uczeń słynnego włoskiego architekta i malarza Andrei Pozza. Freski wykonał Johann Christoph Handke z Ołomuńca, a całość – rzeźba, malarstwo i architektura – została zaplanowana tak, by tworzyły harmonijną, spójną przestrzeń.
Wnętrze Auli zostało podzielone na trzy części: podwyższone podium, centralne audytorium oraz muzyczną emporę wspartą na kolumnach. Szczególne wrażenie robi iluzjonistyczne malarstwo, które ożywia przestrzeń i opowiada symboliczne historie. Nad podium znajduje się scena oddania Uniwersytetu pod opiekę Matki Boskiej, nad audytorium – przedstawienie Boskiej Mądrości, a nad emporą – alegoria Mądrości Ziemskiej, symbolizowanej przez postać Śląska (Silesii) zasiadającej na tronie.
Ściany zdobią portrety władców i ważnych postaci, które miały swój udział w tworzeniu i rozwoju uczelni – oprawione w ozdobne ramy, umieszczone ponad lożami profesorskimi. Między oknami można też dostrzec medaliony z wizerunkami znanych uczonych, poetów i pisarzy – wszystko utrzymane w jednolitej, eleganckiej kolorystyce. To miejsce, które robi wrażenie nie tylko bogactwem detali, ale i duchem historii, jaki w nim unosi się do dziś.
