Park Szczytnicki, czyli relaks, historia, ciekawostki

Data aktualizacji: 2016-10-18

Park Szczytnicki ma sto hektarów i dwustuletnią historię. To nie tylko doskonałe miejsce odpoczynku, ale olbrzymi teren nasączony historią.

Ponad sto hektarów zieleni rozpościera się między ulicami: Różyckiego, Paderewskiego, Kopernika i Olszewskiego. Pierwszy park w stylu angielskim założył w tym miejscu, wtedy na przedmieściach Wrocławia, komendant miejskiego garnizonu L. Hohenlohe w 1783 r.

W 1833 r. tereny rekreacyjne w tej części miasta rozrastały się. Powiększył się park, a na południe od niego powstał tor wyścigów konnych, który funkcjonował do początków XX stulecia. 

Pod koniec XIX wieku powstał system grobli. Przy okazji Wystawy Stulecia w 1913 w Parku Szczytnickim przybyło obiektów, które do dzisiaj intrygują, są ważnymi punktami na trasach wycieczek. 

W 1905 r. w północnej części Parku Szczytnickiego wybudowano pomnik z popiersiem niemieckiego poety doby Romantyzmu Fryderyka Schillera. Niedaleko od niego stoi monumentalna kolumna Fryderyka.

Park Szczytnicki to jeden z najbardziej różnorodnych terenów pod względem przyrodniczym. Rośnie tu około 350 gatunków drzew z Europy, Azji, Ameryki Północnej, m.in. cyprys Lawsona, buk zwyczajny, platan klonolistny, sosna himalajska, dąb szkarłatny. Żyje na jego terenie także wiele gatunków zwierząt, m.in. lisy, kuny leśne, nietoperze oraz ok. 70 gatunków ptaków.

Najbardziej popularnymi obiektami przy Parku Szczytnickim są Pergola i Hala Stulecia.

Pergola

To miejsce relaksu i zabawy. W jej niecce zamontowanych jest trzysta dysz wodnych, które tworzą gejzery, mgiełki wodne, wytryski punktowe, palmowe i wiele innych figur wodnych.
Instalacja wodna jest zsynchronizowana z ośmiuset punktowym oświetleniem - światło i woda w połączeniu z muzyką składają się na widowiskowe prezentacje.

Pokazy za dnia można oglądać codziennie o każdej pełnej godzinie, trwają od kilku do kilkudziesięciu minut. Tłem dla wodnych choreografii jest muzyka klasyczna, przeboje muzyki popularnej m.in. piosenki Madonny, Daft Punk, a także muzyka kontemplacyjna.

Podczas wieczornych pokazów specjalnych na wodnych kurtynach wyświetlane są animacje, zdjęcia i filmy.

Hala Stulecia

Została otwarta w 1913 r., w setną rocznicę zwycięstwa pod Lipskiem wojsk koalicji antyfrancuskiej nad armią Napoleona. We Wrocławiu z tej okazji zorganizowano Wystawę Stulecia. Dzisiaj to jedna z najbardziej charakterystycznych budowli miasta.

Max Berg, ówczesny architekt miejski, zaproponował budowę olbrzymiej hali wystawowej w nieużywanej do tej pory na taka skalę technologii żelbetonowej.
Kopuła Hali ma rozpiętość 65 metrów, a bryła budynku jest wysoka na 42 metry. Główną salę widowiskową otaczają kuluary. Na widowni i płycie może się zmieścić nawet 10 tys. osób.

Po 1945 r. budowę nazwano Halą Ludową, do pierwotnej nazwy powrócono dopiero na początku XXI wieku. Od 2006 r. Hala Stulecia jest na Liście Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO.
W Parku Szczytnickim (przy ul. Kopernika 19) znajduje się dom Maxa Berga. Architekt oryginalny XIX-wieczny budynek przebudował na wzór angielskiego Landhausu.

Iglica

Panorama Hali funkcjonuje nieodłącznie ze stalową Iglicą. Stanęła przy Hali Stulecia w 1948 r. przy okazji Wystawa Ziem Odzyskanych. Budowa obiektu zaprojektowanego przez prof. Stanisława Hempla miała wymiar ideologiczno-polityczny.

Wysoka – pierwotnie miała ok. 106 metrów, konstrukcja to przykład odradzającego się życia na Ziemiach Zachodnich. Iglica oparta jest na trójnogu – to z kolei odwołanie się do symbolu jedności narodowej zbudowanej na sojuszu robotników, chłopów i inteligencji pracującej.

Różni śmiałkowie wiele razy wspinali się na Iglicę. W 1982 działacz „Solidarności Walczącej” na szczycie konstrukcji zawiesił flagę „Solidarności”. Polityczne znaczenie miała także akcja w 2008 r. – kiedy w Pekinie rozpoczynały się Igrzyska Olimpijskiego, na Iglicy zawisła flaga okupowanego przez Chiny Tybetu. W 2012 r. ze szczytu Iglicy skoczyła para młodych spadochroniarzy. Policjantom tłumaczyli, że nigdzie nie ma zakazu wspinania się na Iglicę i skakania z niej. Po remoncie w latach 60. Iglica ma 96-metrów.

Kościół pw. Jana Nepomucena

W 1913 r. przeniesiono do Wrocławia i postawiono we wschodniej części parku drewniany kościół pw. Jana Nepomucena. Budowla z przełomu XVI i XVII wieku wcześniej stała w Starym Koźlu. Potem trafił do Kędzierzyna, a następnie do stolicy Dolnego Śląska – jako eksponat na Wystawę Sztuki Ogrodowej i Cmentarnej. W kameralnej świątyni nieregularnie odbywają się nabożeństwa.

Ogród Japoński

Odrębną częścią Parku Szczytnickiego jest Ogród Japoński. Ten istniejący dzisiaj został odtworzony w roku 1994 r., podobny został założony w tym miejscu: ze stawem i zabudową w stylu japońskim, na początku XX w. przy okazji Wystawy Sztuki Ogrodowej.

Zdjecie Tomasz Wysocki

Tomasz Wysocki