Szewcy – Teatr Polski we Wrocławiu

Naukowa sztuka ze „śpiewkami” w trzech aktach, najważniejszy dramat Witkacego, ukończony w 1934 roku. Autor nosił „Szewców” w sobie przez siedem lat, bo tyle z przerwami ich pisał; na inne swoje teksty dramatyczne potrzebował dwa-trzy tygodnie.

Ze względu na problematykę polityczno-społeczną oraz wizjonerstwo i pasję demaskatorską dzieło porównuje się do „Wesela” Stanisława Wyspiańskiego i „Nie-Boskiej komedii” Zygmunta Krasińskiego.

Znalazły się w „Szewcach” w syntetycznym skrócie główne wątki twórczości literackiej Witkacego: zanik indywidualności, zmierzch cywilizacji i sztuki, walka płci, tajemnica istnienia, nuda metafizyczno-egzystencjalna, a wszystko podlano groteskowym sosem. Nowatorstwo formalne i zacięcie profetyczne czynią z „Szewców” tekst uniwersalny – aktualny w każdym momencie historii, również dzisiaj.

Szewcy, reprezentanci mas plebejskich, zamknięci w swoim warsztacie, przygotowują rewolucję pod przewodnictwem majstra Sajetana Tempego.

Odnoszą zwycięstwo, ale kolejne przewroty polityczne, które odwracają bieg wydarzeń (pucz faszystowski, kontrpucz organizacji Dziarskich Chłopców, wreszcie przewrót plebejsko-populistyczny), sprawiają, że w krzywym zwierciadle obserwujemy mechanizm pożerania własnych dzieci przez rewolucję. Bezlitosna, pesymistyczna diagnoza świata polityki i historii, podana jednak w humorystycznym, groteskowym wydaniu.

Wartość i przesłanie dramatu świetnie ujął Konstanty Puzyna: „Teraz, uwolnione z pęt Czystej Formy, buchnie to, co Witkacy ma naprawdę do powiedzenia: wściekła, ekspresjonistyczna groteska polityczno-społeczna, połączona z katastroficznym traktatem i – krzywym oczywiście – zwierciadłem obyczajów”.

Witkacy uczy dystansu, każe śmiać się bohaterom, ale również widzom. Ironiczny dystans do świata czyni go łatwiejszym do przyjęcia, nawet w jego katastroficznej i absurdalnej odsłonie. Dzisiaj, w świecie konsumpcjonizmu, moralnego relatywizmu, wszechmocy mediów i rodzących się totalitaryzmów, „Szewcy” brzmią swojsko i znajomo.

W opracowaniu tekstu wykorzystano fragmenty powieści Stanisława Ignacego Witkiewicza „Pożegnanie jesieni” i „Nienasycenie”.

621. premiera Teatru Polskiego we Wrocławiu
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

UWAGA! W spektaklu wykorzystywane są efekty stroboskopowe. Przedstawienie zawiera sceny o charakterze seksualnym.

Obsada:

• Sajetan Tempe: Dariusz Bereski
• Czeladnik I (Józek): Beata Śliwińska/Błażej Michalski
• Czeladnik II (Jędrek): Martyna Witowska/Jakub Grębski
• Księżna Irina Wsiewołodowna Zbereźnicka-Podberezka: Agata Skowrońska
• Prokurator Robert Scurvy: Marcin Piejaś
• Lokaj Księżnej Fierdusieńko: Andrzej Olejnik
• Hiperrobociarz: Igor Kowalik
• Gnębon Puczymorda: Andrzej Gałła
• Józef Tempe; Dziarski Chłopiec: Bartosz Buława
• Chochoł z Wesela Wyspiańskiego; Bubek: Maciej Gisman
• Towarzysz Abramowski: Marcin Rogoziński / Krzysztof Kuliński
• Towarzysz X: Stanisław Melski
• Mandaryn Wang: Anna Haba
• Strażniczki: Aleksandra Chapko-Klimczak / Justyna Jeleń, Marika Klarman-Gisman
• Grupa chłopska: Aleksandra Chapko-Klimczak / Justyna Jeleń, Anna Haba, Marika Klarman-Gisman, Beata Śliwińska, Martyna Witowska, Bartosz Buława, Maciej Gisman, Jakub Grębski, Błażej Michalski
• B-boy: Paweł Monsiel (gościnnie) / Jacek Skoczeń (gościnnie) / Bartłomiej Urbanowicz (gościnnie)

Ceny biletów:

• strefa VIP: 80 zł
• I miejsca: 60 zł (norm.), 50 zł (ulg.)
• II miejsca: 50 zł (norm.), 40 zł (ulg.)

Bilety można kupić w kasach Teatru Polskiego lub poprzez stronę internetową.

 

Szczegóły wydarzenia:
teatrpolski.wroc.pl

• Gatunek dramat
• Reżyseria Stanisław Melski
• Scenariusz Stanisław Ignacy Witkiewicz (autor)
  Stanisław Melski (opr. tekstu)
• Projekt Marianna Lisiecka-Syska
• music Izabela Kuriata-Matuszewska i Piotr Matuszewski (opr. muzyczne i kompozycje)
• Obsada patrz wyżej
• Premiera 28 października 2022 r.
• Kostiumy Marianna Lisiecka-Syska

Galeria

•