Dolnoślązacy - Pamięć Kultura Tożsamość
Wystawa stała Dolnoślązacy - pamięć, kultura, tożsamość przedstawiona jest z perspektywy losów ludzkich. Muzealne zabytki zostały tu "wpisane" w opowieść o Dolnoślązakach - ich życiu codziennym i odświętnych obrzędach, systemach wartości, poczuciu wykorzenienia i sposobach adaptacji w nowych dla siebie warunkach. Położenie nacisku na postrzeganie historii regionu poprzez historię człowieka akcentuje także aranżacja plastyczna, w której ważną rolę odgrywają fotografie służące jako tło do opisów poświęconych strukturze narodowościowej Dolnego Śląska, ilustrujące ludową obrzędowość oraz dzieje rodzin reprezentujących zróżnicowane narodowościowo i regionalnie grupy osadnicze. Wystawa zestawia dwa wizerunki tutejszej kultury ludowej: w miarę stabilnej, choć niejednorodnej, dziewiętnastowiecznej oraz z pierwszych lat powojennych, będącej mozaiką - nakładających się na tamtą - tradycji grup osadniczych. Z wyeksponowanych zabytków ilustrujących dawną dolnośląską kulturę tradycyjną wyłania się obraz wsi pozostającej w bliskich związkach z miastem, wsi, do której przenikają już liczne wytwory pochodzenia fabrycznego. Wnętrze izby, zaaranżowane jednak w sposób nie będący próbą wiernej rekonstrukcji, wypełnione jest doskonale wykonanymi zdobionymi meblami. Są to nie tylko szafa, kredens, stół, skrzynia, zydle, ale też kołyska i łoże. Z mniejszych form odnajdziemy w tym wnętrzu także pulpit do książek, łyżniki, solniczki i różnego rodzaju skrzyneczki. Ściany zdobią głównie malowane na szkle obrazy z maryjnymi wizerunkami ze śląskich miejscowości pielgrzymkowych oraz przedstawieniami popularnych na tym terenie świętych, ale zobaczyć tu możemy także oleodruki i obrazy haftowane na tekturowej kanwie. Na półkach rozstawione są liczne naczynia. Pojawiające się, nie tylko w tej części wystawy, postacie przedwojennych Dolnoślązaków odziane zostały w stroje wyraĄnie wzorowane na mieszczańskich. Zarzucony w 2 połowie XIX w., tutejszy strój ludowy miał charakterystyczne dla subregionów odmiany: wrocławską, kłodzką, wałbrzyską, jeleniogórską, karkonoską, kaczawsko-nadbobrzańską, głogowską i nyską. W zbiorach muzealnych zachowało się stosunkowo niewiele elementów dawnego odzienia. Z reguły pochodzą one z przełomu XIX i XX w. i nie wykazują już dawnego subregionalnego zróżnicowania. Licznie reprezentowany jest tylko strój kobiecy - utrzymany w ciemnej kolorystyce, o kroju odwołującym się do ubiorów renesansowych. Składają się na niego krótkie katanki z bufiastymi, zwężającymi się rękawami, długie spódnice, na które nakładano zapaski, białe z ażurowym haftem lub jedwabne, zakładane na ramiona kolorowe, biało haftowane chusty oraz bogato zdobione czepce. W wyodrębnionym bloku tematycznym przedstawiono także dolnośląską sztukę ludową: malarstwo na szkle, płótnie i desce oraz rzeĄbę. Wyeksponowane tu przykłady potwierdzają tezę o wysokiej klasy mistrzostwie dawnych dolnośląskich twórców. Dolnośląskie rzemiosła reprezentowane są na tej wystawie przez bednarstwo, tkactwo, garncarstwo, kowalstwo, piernikarstwo i drewniane wyroby zdobione snycerką.
Szczegóły wydarzenia:
muzeumetnograficzne.pl
- tags wystawa stała
