Wyrusz śladami wrocławskich Żydów

Synagogę wybudowano na działce przy ul. Antoniego, na której wcześniej stała gospoda „Pod Białym Bocianem”, po niej świątynia „odziedziczyła” nazwę. Pierwsze nabożeństwo odbyło się 10 kwietnia 1829 r.

Podczas Nocy Kryształowej 9 listopada 1938 r., ze względu na bliskie sąsiedztwo innych budynków, synagogi nie podpalono. Hitlerowcy wykorzystywali ją jako warsztat samochodowy oraz magazyny zrabowanego mienia żydowskiego.

Po II wojnie żydowska społeczność odzyskała świątynię, ale w 1966 r. władze zamknęły synagogę, wskazując na zły stan techniczny obiektu. W maju 1996 r. rozpoczęto remont synagogi, który trwał do 2010 r. Olbrzymi wkład organizacyjny w ten proces miała Fundacja Bente Kahan. Dzisiaj w synagodze odbywają się uroczystości religijne, koncerty, przedstawienia i spotkania (mat. FBK).

Pierwsze pogrzeby na 12-hektarowej nekropolii odbyły się w 1902 r.. Naprzeciwko wejścia u szczytu kwatery wojskowej stoi pomnik poświęcony żołnierzom pochodzenia żydowskiego poległym w czasie I wojny, zaprojektował go Paul Ehrlich.

Przy ul. Lotniczej znajdują się grobowce bankierów, kupców (m.in. rodziny Baraschów), profesorów uniwersyteckich (m.in. matematyka Ernsta Steinitza, filozofa Jacoba Freudenthala), lekarzy. Pochowanych jest tu w sumie około 12 tysięcy osób. To jedyny czynny cmentarz żydowski na Dolnym Śląsku.

Trzyhektarową działkę pod nowy cmentarz wrocławska gmina żydowska kupiła w 1854 r., potem nekropolia była jeszcze kilkakrotnie powiększana. Pierwszy pochówek odbył się w 1856 r., ostatni pogrzeb był w 1942 r. Kaplicę i budynek zarządu zaprojektowali Richard i Paul Ehrlichowie. Znajdują się tu groby wielu wrocławskich znakomitości, lekarzy, naukowców, działaczy społecznych, artystów.

Dom Towarowy Wertheima (dzisiaj Renoma) został wybudowany w 1930 r. przez rodzinną firmę Wertheimów według projektu Hermanna Dernburga.  Siedmiokondygnacyjny gmach miał ponad 33 tys. m. kw. i był największym domem towarowym we Wrocławiu.

Dom Towarowy Braci Barasch (dzisiaj DH Feniks). Secesyjny budynek w Rynku powstał w 1904 r., autorem projektu był Georg Schneider. Przez kilka dekad był największym i najbardziej ekskluzywnym domem handlowym Wrocławia. Wrocławski pięciokondygnacyjny gmach miał ponad osiem tysięcy metrów powierzchni i zachwycał wystrojem. Jednak największe wrażenie robił olbrzymi globus na krawędzi dachu, który usunięto podczas remontu na przełomie lat 20. i 30.